Οι Μηχανικοί ασκούν επάγγελμα κύρους και έντασης ευθύνης. Οι Έλληνες Μηχανικοί, ως γνωστόν δραστηριοποιούνται σε ένα επισφαλές επαγγελματικό περιβάλλον. Σε διάφορες περιπτώσεις έχει διαφανεί πως είναι συχνά θύματα ενός ηθελημένα, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί, ασαφούς και ανοργάνωτου συστήματος παραγωγής έργων.
Ως χώρα διαθέτουμε ένα ιδιαίτερα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο με «δια βίου» ποινικοποιημένη την ευθύνη του Μηχανικού ακόμη και για αμέλεια! Από την άλλη πλευρά, έχουμε ένα χαλαρό πλαίσιο πρακτικής των νόμων και κανονισμών, που αφήνει «παράθυρα» για καταστρατηγήσεις και αυθαιρεσίες. Είναι απαράδεκτο στη χώρα μας, επί σειρά ετών να υπάρχει ακόμα μια τέτοια “αταξία” και υστέρηση στα θεσμικά θέματα περί ευθύνης Μηχανικών:
Η Πολιτεία να μην προσδιορίζει ένα ορθολογικό πλαίσιο ρόλων και ευθυνών των Φορέων υλοποίησης τεχνικών έργων, θεωρώντας το Μηχανικό εσαεί ποινικά υπόλογο ακόμη και για τα εξ αμελείας λάθη ή παραλείψεις του.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο να αγωνίζεται για την προάσπιση των συμφερόντων τους κάθε φορά που επέρχεται κάποιος καταστροφικός σεισμός και έχουμε αυτεπάγγελτη εισαγγελική δίωξη των Μηχανικών που να κατηγορούνται ως εγκληματίες για ποινικά αδικήματα!. Τέλος
Τα Επαγγελματικά Σωματεία και Σύλλογοι Μηχανικών μονίμως να παραπονούνται για τις εις βάρος τους θεσμικές αδικίες και να περιμένουν από το επίσημο Κράτος να τους λύσει τα χρόνια επαγγελματικά προβλήματα ή μέσω του Τεχνικού Επιμελητηρίου να πιέζουν για την προσαρμογή της διατιμημένης ελάχιστης αμοιβής στα πλαίσια της έκδοσης οικοδομικών αδειών, αγνοώντας ή υποβαθμίζοντας πρακτικές και θεσμικές εξελίξεις της ευρωπαϊκής αγοράς.
Το ίδιο απαράδεκτο είναι να μιλάμε επί μια τριακονταετία για εκσυγχρονισμό του πλαισίου ιδιωτικών έργων και για δημιουργία Μητρώου Κατασκευαστών Ιδιωτικών Έργων (ΜΗΚΙΕ) και τίποτα να μην γίνεται. Μάλλον ο τρόπος τελικά που το ζητάμε δεν είναι σωστός και ενδεχόμενα το αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο να είναι παρωχημένο.
Από την άλλη πλευρά, οι σύγχρονες εξελίξεις τρέχουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας εισάγουν νέα νομοθετικά – θεσμικά δεδομένα (απελευθέρωση επαγγελμάτων, ενεργειακός έλεγχος κτηρίων, προστασία καταναλωτή, περιβαλλοντική ευθύνη κλπ). Η πρακτική της αδιαφορίας και των βραχύχρονης ωφέλειας «ελιγμών», συνέβαλλαν με τον τρόπο τους στα υπάρχοντα αδιέξοδα και, μεταξύ άλλων, οδήγησαν τελικά τη χώρα μας στην επιτήρηση από την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Δεν μπορούμε να παραμένουμε μονίμως αδιάφοροι. Ο συντεχνιακός «στρουθοκαμηλισμός» (να μην «πειραχθούν» οι ελάχιστες αμοιβές των Μηχανικών στα ιδιωτικά έργα ή οι τάξεις μελετητικών πτυχίων στα δημόσια έργα κλπ), δεν βοηθά στην υπέρβαση των αντιξοοτήτων, στον εκσυγχρονισμό του επαγγέλματος, στη «θωράκιση των Μηχανικών στα θέματα επαγγελματικής ευθύνης. Είναι πλέον καιρός να γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, των παραγόμενων τεχνικών έργων, την ανταγωνιστικότητα και οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Οι Έλληνες Μηχανικοί έχουν απόλυτη ανάγκη από κατάλληλη προστασία για να νοιώθουν «ασφαλείς». Μοναδική και ουσιαστική, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, εξασφάλιση μπορεί να προκύψει με την ορθολογική Ασφάλιση της Επαγγελματικής Ευθύνης. Είναι η αρχή που χωρίς καμιά αμφισβήτηση ή ενδοιασμό εφαρμόζουν οι επαγγελματίες σε όλες τις ευρωπαϊκές προηγμένες χώρες. Χωρίς απαραίτητα να το επιβάλλει κάποιος συγκεκριμένος Νόμος. Αρκεί ο «Νόμος της Αγοράς». Δεν είναι τυχαίο που οι Μηχανικοί στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παράλληλα με την Κοινωνική Ασφάλιση διατηρούν και την Επαγγελματική τους Ασφάλιση προκειμένου να ασκούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα.
Οι Έλληνες Μηχανικοί δεν υστερούν σε ικανότητες και σε επαγγελματική επάρκεια. Στο ενίοτε αβέβαιο και προβληματικό επαγγελματικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται αναπτύσσουν δεξιότητες που τους επιτρέπουν να επιβιώνουν. Ωστόσο, οι συνθήκες αλλάζουν. Η προσαρμογή σε σύγχρονες επιχειρηματικές μεθόδους και «εργαλεία» είναι αναγκαία. Πολύ περισσότερο στην παρούσα περίοδο όπου ο μελετητικός και ο κατασκευαστικός τομέας της χώρας βιώνουν δύσκολες συνθήκες. Η διασφάλιση έναντι κινδύνων επαγγελματικής ευθύνης είναι ακόμη πιο απαραίτητη σε περίοδο παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης όπως αυτή που βιώνουμε ως χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου