Από την πρώτη στιγμή που η συγκυρία με έφερε στον χώρο των Ασφαλίσεων, διαπιστώνοντας την ανωριμότητα και την ακόμη και σήμερα υστέρηση της ελληνικής αγοράς σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αντιμετώπισα το όλο θέμα ως μια ξεχωριστή επαγγελματική πρόκληση με πολλές και μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης.
Είχα την τύχη οι πρώτες ασφαλιστικές γνώσεις και η αρχική εμπειρία να συνδεθούν με την ώριμη ευρωπαϊκή αγορά. Η δραστηριοποίησή μου στον κλάδο των Ασφαλίσεων, είναι πάντα μια συνεχής προσπάθεια υπέρβασης από τη μίζερη αντίληψη της μετριότητας που φθείρει και απαξιώνει. Η ενασχόληση με τον κλάδο των Γενικών Ασφαλίσεων δίνοντας έμφαση στις επιχειρηματικές και στις εξειδικευμένες ασφαλίσεις, ήταν εξαρχής συνειδητή επιλογή επαγγελματικής δράσης.
Βασικά εργαλεία η γνώση και η συνεχής ενημέρωση, η εργατικότητα και επιμονή στους στόχους, ο σεβασμός των άλλων και των κανόνων δεοντολογίας, παραμένοντας μακριά από τις τριβές της ρηχής λογικής ή του συνηθισμένου συρμού περί επαγγελματικής ανόδου και καταξίωσης, ακολούθησα αυτό που αργότερα έμαθα πως λέγεται «στρατηγική των γαλάζιων ωκεανών». Δηλαδή, συστηματική προσέγγιση της αγοράς και δραστηριοποίηση σε νέους τομείς όπου πρέπει να αναδείξεις την ανάγκη για μια υπηρεσία ή ένα προϊόν, να πείσεις για την ποιότητα, την αξιοπιστία και το την αξία της προσφοράς σου.
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ Μέχρι ποιό όριο?
Είναι εύλογο το ερώτημα αυτό όταν μιλάμε για την ασφάλιση Αστικής Ευθύνης. Πολύ περισσότερο για την Ελλάδα και για τις νεώτερες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου δεν υπάρχει ακόμη αναπτυγμένη ευαισθησία γύρω από τους επαγγελματικούς κινδύνους και κατάλληλη ασφαλιστική συνείδηση.
Καταρχήν, αναφερόμενοι στο θέμα της Αστικής Ευθύνης, θα πρέπει να μνημονεύσουμε τη θεμελιώδη αρχή του Αστικού Κώδικα σύμφωνα με την οποία “κάθε ενέργεια που ζημιώνει κάποιον, υποχρεωτικά συνεπάγεται την αποκατάσταση της βλάβης από αυτόν, από λάθος του οποίου προήλθε”.
Με δεδομένο πως η όποια δραστηριότητα μοιραία συνεπάγεται ενέργειες που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη, είναι προφανές πως θα πρέπει να εκτιμηθεί και αποτιμηθεί η εκάστοτε πιθανή ζημιά. Πως όμως μπορεί να κοστολογηθούν η ανθρώπινη ζωή, η ανικανότητα, η ψυχική οδύνη, οι σειριακές αξιώσεις για το ίδιο ζημιογόνο αίτιο ή οι άμεσες και έμμεσες χρηματικές απώλειες που συνδέονται με Αστική Ευθύνη; Το αντικείμενο μιας Μελέτης Επικινδυνότητας, είναι να αναλύσει τους επαγγελματικούς – επιχειρηματικούς κινδύνους και να προσεγγίσει το λογικό ύψος της πιθανής ζημιάς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν. Είναι σκόπιμο να επισημανθεί πως το ελάχιστο όριο για το οποίο πρέπει να γίνει ασφάλιση αστικής ευθύνης, δεν προκύπτει από εφαρμογή μαθηματικών μοντέλων αλλά κατά βάση στηρίζεται στην ευρύτερη πρακτική και στατιστική εμπειρία του διεθνοποιημένου θεσμού της Ασφάλισης. Είναι συνάρτηση διαφόρων υποκειμενικών παραγόντων όπως:- Το επίπεδο «ασφάλειας» που θέλει να αισθάνεται ο Ασφαλισμένος σε σχέση με τους κινδύνους που αναλαμβάνει, - την εμπειρία και τις δυνατότητες της ασφαλιστικής αγοράς, - την ακολουθούμενη διεθνή πρακτική στο συγκεκριμένο κλάδο ασφάλισης, - την “ψυχολογία” της ευρύτερης αγοράς κλπ.
Πέρα από κάποιο ελάχιστο επίπεδο υποχρεωτικής ασφάλισης που μπορεί να επιβάλλεται θεσμικά, ο «χρυσός» πρακτικός κανόνας υπαγορεύει το εξής: «Αγόρασε όσο πιο μεγάλα όρια κάλυψης Αστικής Ευθύνης μπορείς προκειμένου να νοιώθεις ασφαλής και είσαι σε θέση να πληρώσεις το αντίστοιχο κόστος». Σε μια τέτοια κατάσταση είναι προφανές πως ο ρόλος ενός έμπειρου και αξιόπιστου Ασφαλιστικού Συμβούλου, μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)